“Er zijn toch veel momenten die het vak nog mooi maken”

(Dit artikel is een reactie op het blogartikel van Lia Edel 'Blij van bewoners in trainingspakken') 

Waarde vakzuster,  beste Lia,

Ook van mijn kant excuses, het waren nogal tumultueuze tijden de afgelopen weken, mijn aandacht was even elders.

Om met het laatste te beginnen, mijn verzoek is toch om niet te vaak het woord reflecteren te gebruiken, daar het op dit moment mijn eetlust verminderd. Het is het nieuwe toverwoord in de opleiding, zoals dat vroeger ‘’ feedback’’ was,’’ leermodel’’, en de ‘’actief luisteren’’ periode heb ik ook nog overleefd.

Begrijp me goed, er is niets mis om regelmatig bewust te zijn van wat en waarom je iets doet in je werk, maar dit gaat nu op een zo’n geforceerde wijze, dat het volgens mij zijn doel voorbij schiet, met als eventuele uiteindelijke consequentie dat het een holle frase kan gaan worden. En toen  op de opleiding werd medegedeeld dat we de reflecties ook nog eens moesten motiveren, had ik toch een kort moment van verbijstering en ook treurnis.

Maar genoeg hier over, verder over je opmerking over het wonen en werken in een verpleeghuis, ik ben het met je eens, er zijn wel eens momenten dat ik spijt heb dat ik twintig jaar geleden geen DJ of speedboot handelaar ben geworden, maar desondanks zijn er toch veel momenten die het vak nog mooi maken.

Wat ik erg mooi vind om te zien is het soort van generatiewisseling die er lijkt plaats te vinden in de bewonerspopulatie op dit moment. Een van onze laatste opnames is daar een mooi voorbeeld van, de man kwam binnen met een vrachtwagen vol elektrische apparatuur, is vervolgens dagen in zijn eentje bezig geweest het allemaal aan te sluiten (af een toe een krachtterm gebruikend), tot dat hij op dag drie mij riep en vol trots zijn installatie liet zien en horen.

Een studio waardig en vervolgens zette hij een cd op, waarna tot mijn grote verrassing en ook genoegen geen F. Bauer of J. Smit, maar  Jimi Hendrix uit zijn speakers denderde, gevolgd door Rare Earth en James Brown.

De ‘nieuwe ouderen’,  ik vind het een interessante en leuke doelgroep, waar we wat mij betreft op een andere manier moeten gaan inspelen, dan dat we tot op heden gewend zijn.

Sinterklaas heeft mij in het geheel niet somber gemaakt, daar ik er niet aan gedaan heb, moet zeggen dat dit goed bevallen is en het scheelt ook vervelende cadeau ’s  mijnerzijds, je zal toch maar een exemplaar van Vijftig Tinten Grijs uit een doos met lijm, geweekte ontbijtkoek en confetti moeten graven….

Laten wij elkaar nog spreken voor de kerst en tot die tijd:

Ik reflecteer dus ik besta, of beter nog;

Zij die reflecteren groeten u!

Jasper

Jasper is verzorgende IG op de afdeling gerontopsychiatrie in Wittenberg. Zijn blogartikelen maken deel uit van een briefwisseling met Lia Edel.